«Κεραυνοί» του Νικ Κέιβ.

 
«Κεραυνοί» που συγκινούν
Δυο κεραυνοί ήρθαν στο δωμάτιό μου
Ήταν δώρο από τον Δία...
...Στην Αθήνα οι νέοι κλαίνε από τα δακρυγόνα
Και εγώ είμαι στο ξενοδοχείο
και κάνω ηλιοθεραπεία
Οι άνθρωποι έρχονται και με ρωτούν πώς είμαι
Εγώ λέω αν δεν ξέρεις, μη ρωτάς...
...Ο Δίας γελάει αλλά είναι από τα δακρυγόνα
Με ρωτάει πώς είμαι
Του λέω Δία μη ρωτάς...
...Και στο λίκνο της Δημοκρατίας τα περιστέρια φοράνε αντιασφυξιογόνες μάσκες...
...Και οι άνθρωποι δεν γυρίζουν ποτέ πίσω
Το βράδυ τους βλέπω να κοιμούνται
Και να κλαίνε ασταμάτητα
Και δεν είναι απ' τα δακρυγόνα
Οι άνθρωποι με ρωτούν πώς είμαστε
Είμαστε, τους λέω, κυρίως χαμένοι